STRONGS NT 2641: καταλείπω

καταλείπω; future καταλείψω; 1 aorist κατελειψα (in later authors; cf. Lob. ad Phryn., p. 713ff; (Veitch, under the word λείπω; WH's Appendix, p. 169f)); 2 aorist κατέλιπον; passive, present καταλείπομαι; perfect participle καταλελειμμένος (WH καταλελιμμενος, see (their Appendix, p. 154b, and) under the word Iota); 1 aorist κατελείφθην; (see κατά, III. 5); the Sept. for הותִיר, הִשְׁאִיר, עָזַב; (from Homer down); to leave behind; with the accusative of place or person;

a. equivalent to to depart from, leave, a person or thing: Matthew 4:13; Matthew 16:4; Matthew 21:17; Hebrews 11:27; metaphorically, εὐθεῖαν ὁδόν, to forsake true religion, 2 Peter 2:15. passive to be left: John 8:9; equivalent to to remain, followed by ἐν with the dative of place, 1 Thessalonians 3:1.

b. equivalent to to bid (one) to remain: τινα in a place, Acts 18:19; Titus 1:5 (R G; others ἀπολείπω).

c. to forsake, leave to oneself a person or thing, by ceasing to care for it, to abandon, leave in the lurch: καταλείψει ... τόν πατέρα καί τήν μητέρα, Matthew 19:5; Mark 10:7; Ephesians 5:31, from Genesis 2:24; passive to be abandoned, forsaken: εἰς ᾅδου (or ᾅδην (which see 2)), Acts 2:31 Rec. (see ἐγκαταλείπω, 1); with the accusative of the thing, Mark 14:52; Luke (); ; τόν λόγον, to neglect the office of instruction, Acts 6:2.

d. to cause to be left over, to reserve, to leave remaining: ἐμαυτῷ, Romans 11:4 (1 Kings 19:18); καταλείπεται, there still remains, ἐπαγγελία, a promise (to be made good by the event), Hebrews 4:1 (μάχη, Xenophon, Cyril 2, 3, 11; σωτηρίας ἐλπίς, Josephus, b. j. 4, 5, 4); τινα with an infinitive (to leave any business to be done by one alone), Luke 10:40.

e. like our leave behind, it is used of one who on being called away cannot take another with him: Acts 24:27; Acts 25:14; specifically, of the dying (to leave behind), Mark 12:19 ( L marginal reading T Tr WH); Luke 20:31 (Deuteronomy 28:54; Proverbs 20:7; and often in Greek writings from Homer Iliad 24, 726; Odyssey 21, 33 on).

f. like our leave equivalent to leave alone, disregard: of those who sail past a place without stopping, Acts 21:3. (Compare: ἐγκαταλείπω.)

καταλειπει καταλείπει καταλείπετε καταλειπόμενα καταλειπομενης καταλειπομένης καταλειπομένων καταλειποντες καταλείποντες καταλείπουσι καταλείπωσιν καταλειφθεις καταλειφθείς καταλειφθείσαι καταλειφθείσαν καταλειφθείσιν καταλειφθέν καταλειφθέντα καταλειφθέντας καταλειφθέντες καταλειφθέντι καταλειφθέντος καταλειφθέντων καταλειφθή καταλειφθηναι καταλειφθήναι καταλειφθῆναι καταλειφθήσεσθε καταλειφθήσεται καταλειφθήση καταλειφθήσονται καταλειφθήτε καταλειφθώσι καταλειφθώσί καταλειφθώσιν καταλειψαντας καταλείψαντας καταλείψαντος καταλειψει καταλείψει καταλείψεις καταλείψετε καταλείψης κατάλειψιν καταλείψουσι καταλείψουσί καταλείψουσιν καταλείψω καταλελειμένας καταλελειμμένα καταλελειμμένη καταλελειμμένην καταλελειμμένοι καταλελειμμένοις καταλελειμμένον καταλελειμμένος καταλελειμμένους καταλελειμμένων καταλέλειπται καταλελιμμενος καταλελιμμένος καταλελοίπατε καταλελοιπότες καταλήψη κατάληψιν καταλιπείν καταλιπέτω καταλιπη καταλίπη καταλίπῃ καταλίπητε καταλιπόμενος καταλιπόντας καταλιποντες καταλιπόντες καταλιπων καταλιπών καταλιπὼν κατελειπεν κατέλειπεν κατελειφθη κατελείφθη κατελείφθημεν κατελείφθην κατελείφθησαν κατελήφθη κατελιπε κατέλιπε κατέλιπέ κατέλιπεν κατελίπες κατέλιπες κατελίπομεν κατελιπον κατέλιπον κατέλιπόν κατήλεσας κατήλεσεν ου kataleipei kataleípei kataleiphthenai kataleiphthênai kataleiphthēnai kataleiphthē̂nai kataleipomenes kataleipomenēs kataleipoménes kataleipoménēs kataleipontes kataleípontes kataleipsantas kataleípsantas kataleipsei kataleípsei kataleleimmenos kataleleimménos katalipe katalipē katalípei katalípēi katalipon katalipōn katalipṑn katalipontes katalipóntes kateleiphthe kateleiphthē kateleíphthe kateleíphthē katelipe katélipe katelipen katélipen katelipon katéliponInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts