STRONGS NT 4874: συναναμίγνυμι

συναναμίγνυμι: to mix up together; passive, present imperative 2 person plural συναναμίγνυσθε; infinitive συναναμίγνυσθαι; reflexive and metaphorically, τίνι, to keep company with, be intimate with, one: 1 Corinthians 5:9, 11; 2 Thessalonians 3:14 (here R T συναναμίγνυσθε, L Tr WH συναναμίγνυσθαι). (Plutarch, Philop. 21; (the Sept. Hosea 7:8, Alex.).)

Forms and Transliterations

συναναμιγνυσθαι συναναμίγνυσθαι συναναμίγνυσθε συνανεμίγνυτο συνανμίξεων sunanamignusthai synanamignysthai synanamígnysthai

Links

Interlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts