STRONGS NT 1243: διαίρεσις

διαίρεσις, διαιρέσεως, ἡ (διαιρέω, which see);

1. division, distribution, (Herodotus, Xenophon, Plato, others).

2. distinction, difference, (Plato, Sophocles, p. 267 b. τινα διαίρεσιν ἀγνωσιας τέ καί γνώσεως θήσομεν; others); in particular, a distinction arising from a different distribution to different persons, (A. V. diversity): 1 Corinthians 12:4-6, cf. 1 Corinthians 12:11 διαιροῦν ἰδίᾳ ἑκάστῳ καθώς βούλεται.

Διαιρεσεις Διαιρέσεις διαιρέσεσιν διαιρέσεων διαιρέσεως διαίρεσιν διαιρέσις διαίρεσις Diaireseis DiairéseisInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts