STRONGS NT 4789: συγκληρονόμος

συγκληρονόμος (T WH συνκληρονομος (cf. σύν, II. at the end)), συγκληρονομου, ὁ, ἡ, a fellow-heir, a joint-heir, (ἀνεψιός καί συγκληρονόμος, Philo, leg. ad Gaium § 10) (see κληρονόμος 1 b.): Romans 8:17; Ephesians 3:6; one who obtains something assigned to himself with others, a joint participant (see κληρονόμος, 2): with the genitive of the thing, Hebrews 11:9; 1 Peter 3:7. Not found elsewhere.

Forms and Transliterations

συγκληρονόμα συγκληρόνομα συγκληρονόμοι συγκληρονόμοις συγκληρονόμων σύγκλητοι συγκλύσουσί συγκλύσουσιν συνκληρονομα συνκληρονόμα συνκληρονομοι συνκληρονόμοι συνκληρονομων συνκληρονόμων sunkleronoma sunklēronoma sunkleronomoi sunklēronomoi sunkleronomois sunklēronomois sunkleronomon sunklēronomōn synkleronoma syn'kleronóma synklēronoma syn'klēronóma synkleronomoi syn'kleronómoi synklēronomoi syn'klēronómoi synkleronomois synkleronómois synklēronomois synklēronómois synkleronomon syn'kleronómon synklēronomōn syn'klēronómōn

Links

Interlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts