STRONGS NT 4790: συγκοινωνέω

συγκοινωνέω (T WH συνκοινωνέω (cf. σύν, II. at the end)), συγκοινώνω; 1 aorist subjunctive 2 person plural συγκοινωνήσητε, participle nominative plural masculine συγκοινωνήσαντές; to become a partaker together with others, or to have fellowship with a thing: with a dative of the thing, Ephesians 5:11; Philippians 4:14; Revelation 18:4. (with a genitive of the thing, Demosthenes, p. 1299, 20; τίνι τίνος, Dio Cassius, 37,41; 77, 16.)

Forms and Transliterations

συγκοινωνείτε συγκοινωνεῖτε συγκοινωνήσαντές συγκοινωνησητε συγκοινωνήσητε συνκοινωνειτε συνκοινωνεῖτε συνκοινωνησαντες συνκοινωνήσαντές συνκοινωνησητε συνκοινωνήσητε sunkoinoneite sunkoinōneite sunkoinonesantes sunkoinōnēsantes sunkoinonesete sunkoinōnēsēte synkoinoneite syn'koinoneîte synkoinōneite syn'koinōneîte synkoinonesantes syn'koinonḗsantés synkoinōnēsantes syn'koinōnḗsantés synkoinonesete syn'koinonḗsete synkoinōnēsēte syn'koinōnḗsēte

Links

Interlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts